(gwałtowne uczucie)

См. также в других словарях:

• uczucie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. uczuć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan psychiczny: reakcja na napływające z zewnątrz bodźce; emocja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gwałtowne uczucia. Tłumił w sobie uczucie buntu.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• poryw — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. porywwie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwykle nieoczekiwany, nagły, silny ruch powietrza, często z deszczem, śniegiem, wyładowaniami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gwałtowne… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …   Słownik języka polskiego

• palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem …   Słownik języka polskiego

• płomienny — płomiennynni 1. «płonący, palący się płomieniem» ∆ hutn. Piec płomienny «piec hutniczy, w którym metal styka się z płomieniem powstającym przy spalaniu paliwa, a wymiana ciepła następuje głównie przez promieniowanie części pieca oraz gorących… …   Słownik języka polskiego

• gorzeć — ndk III, gorzećeję, gorzećejesz, gorzećeje, gorzećej, gorzećrzał, gorzećrzeli «palić się, płonąć; paląc się świecić» Stodoła gorzała. przen. a) «być ogarniętym przez jakieś silne, gwałtowne uczucie» Gorzeć miłością, żądzą. Gorzeć ze wstydu. b)… …   Słownik języka polskiego

• płomień — m I, D. płomieńenia; lm M. płomieńenie, D. płomieńeni 1. «gazy spalające się przy zetknięciu z tlenem powietrza, z towarzyszeniem zjawiska świecenia; ogień, język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; w terminologii specjalnej: gazy… …   Słownik języka polskiego

• poryw — m IV, D. u, Ms. porywwie; lm M. y 1. «gwałtowny, nagły ruch, prąd (powietrza); rwąca siła, napór, pęd» Porywy wiatru, burzy, zamieci, huraganu. 2. «nagłe, gwałtowne uczucie, przejęcie się czymś; zapał, uniesienie, popęd» Młodzieńcze porywy.… …   Słownik języka polskiego

• zawrzeć — I dk XI, zawrzećwrę, zawrzećwrzesz, zawrzećwrzyj, zawrzećwarł, zawrzećwarty, zawrzećwarłszy zawierać ndk I, zawrzećam, zawrzećasz, zawrzećają, zawrzećaj, zawrzećał, zawrzećany 1. częściej ndk «mieścić w sobie, mieć coś jako składnik (dziś tylko o …   Słownik języka polskiego

• odruch — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} reakcja organizmu na bodźce zewnętrzne i wewnętrzne, przebiegająca za pośrednictwem układu nerwowego {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• płomień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. płomieńnia, lm D. płomieńni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zjawisko w postaci charakterystycznego jasnego, błyszczącego języka towarzyszącego paleniu się czegoś, zwykle… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień